ตื่นนอนวันนี้รู้สึกมีนิวรณ์+ อาลัยอาวรณ์ที่นอนนุ่มๆ อุ่นๆ อากาศกำลังดี ว่าจะลุกนั่งสมาธิเลยเหลวอีกละ แย่จริง นิสัยอันนี้แก้ยากพอดู ว่าจะลองดูวิชาใหม่ที่ได้มาซะหน่อย สงสารคนสอน อุตส่าห์มาสอนให้ แต่ลูกศิษย์ก็ท่าจะ "ปึกหลึกหลืน" 55+ ทำอย่างไรถึงจะแก้นิสัยอันนี้ได้น้า งืดแต๊ๆ
ทุกวันนี้ถามตัวเองว่า มีชีวิตอยู่ทำไม ก็ได้คำตอบว่า จะสร้างบารมีเพื่อตัวเองจะหลุดพ้นกับเขามั่ง แต่คงอีกหลายภพหลายชาติ ที่ทำอยู่นี่ก็พยายามทำเท่าที่จะทำได้ ไม่หวังลาภ ยศ สรรเสริญ เพราะงั้นที่ไปสวดกับเขาก็เพื่อรับพลังบุญจากผู้ที่สามารถแผ่ให้ได้ และหวังที่จะแผ่ไปให้ผู้ที่ตกทุกข์ได้ยากมั่ง ไม่ได้สวดเพื่อขออะไร เพราะที่เป็นอยู่เวลานี้ก็ไม่ได้ทุกข์ร้อนอันใด ที่เรียนกับอาจารย์นี่ก็เพื่อจะเรียนรู้วิธีปฏิบัติ ไม่ได้อยากเห็นอะไร หรืออยากได้อำนาจวิเศษอะไร ดังนั้นนี่อาจเป็นสาเหตุหนึ่งที่ทำให้เราไม่ได้มุ่งมั่นจริงจัง
แต่อย่างน้อยทุกวันนี้ก็พยายามทำตัวไม่ให้มีเวรกรรมอะไรมากที่จะติดตัวเป็นวิบากกรรม มีสติที่จะดึงรั้งตัวเองจากความชั่ว พยายามไม่พูดมาก เพราะหลวงปู่ทวดสอนว่า พูดมากเสียมาก พูดน้อยเสียน้อย ไม่พูดไม่เสีย นิ่งเสียโพธิสัตว์ แต่ไม่พูดก็ไม่ได้ เอาเป็นว่าพูดปานกลางละกันนะ จะได้เสียปานกลาง อิอิ ขอกัลยาณมิตรช่วยเตือนหน่อยเน้อ เวลาพูดมาก
ขอบคุณที่ได้เกิดมาเป็นมนุษย์
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น