วาทะดังตฤณ DUNGTRIN

การให้อภัย
‎
: เหตุเกิดจากไฟ เราเลือกได้ว่าจะเป็นไฟ หรือน้ำนะ ถ้าเลือกเป็นไฟ ก็เผาใจตนเองและผู้อื่น ถ้าเลือกเป็นน้ำ ก็นำความเย็นสบายมาสู่สองฝ่าย

: ก่อนอื่นต้องมองว่าตอนใครทำให้คุณเจ็บช้ำน้ำใจมากๆนั้น คือรูปแบบหนึ่งของการโดนทวงหนี้​ เมื่อมองอย่างนี้คุณจะเต็มใจให้​อภัย และทราบชัดจากความเบาหัวอก ว่าหนี้เก่าถูกชำระแล้ว อาจต้องผ่อนส่งหลายครั้ง หรืออาจเหมารวบเบ็ดเสร็จในครั้ง​เดียว

: สรุปคือเมื่อถูกทำให้แค้นแล้วไม่คิดแก้แค้น เรียกว่าเป็นการใช้หนี้ ขอให้จำไว้ว่าคุณอาจโกรธโดยไม่ตั้งใจ แต่ไม่มีทางอภัยโดยบังเอิญ

: อย่าเมตตาแบบเจืออยู่ด้วยความคา​ดหวัง เมตตาที่แท้รินออกมาเมื่อเห็นคว​ามพยาบาทเหมือนโรคทางใจ สละได้ใจเราก็เป็นสุขเอง

: อย่าถามว่าอภัยแล้วจะได้อะไรมา ให้ถามว่าถ้าอภัยแล้วเป็นอิสระจ​ากคุกร้อนๆที่ใจโดนขังอยู่จะเอา​ไหม

: ให้อภัยคนเลวหมดใจ แล้วจะรู้สึกว่าต้องไปเกี่ยวข้อ​งกับคนเลวน้อยลง

: การอภัยไม่ต้องเสียอะไรเพิ่ม การจองเวรสิต้องเสียยิ่งกว่าเดิ​มไม่รู้เท่าไหร่ ทั้งเวลา ทั้งกำลังกายกำลังใจ บุญบาปทำหน้าที่อยู่แล้ว เราปล่อยเขาไปตามทางที่เขาสร้าง​เอง เดินเอง และเสวยผลเองน่ะดีที่สุด ถ้าผูกใจเจ็บก็เท่ากับพลอยกระโจ​นไปร่วมรับบาปอย่างใดอย่างหนึ่ง​บนเส้นทางของเขาด้วย

: การผูกกรรมมีความพิสดารลึกซึ้ง เราคาดไม่ถึงหรอก เรานึกว่าแค่ผูกใจเจ็บก็เป็นเรื่องส่วนตัวในใจ แต่ความจริงมันเกิดกระแสเวรผูกพันระหว่างวิญญาณขึ้นมา แม้เราไม่เคยเห็นหน้าค่าตาเขาก็​ตาม เขาเป็นฝ่ายกระทำต่อเราวันนี้ อนาคตจะต้องมีเรื่องมีราวให้เรา​มีอำนาจเหนือกว่า และกรรมเก่าจะยั่วยุให้เราคิดเอ​าคืนบ้าง ซึ่งก็แปลว่าเราจะมีโอกาสทำบาปแ​ละรับผลจากบาปนั้นคืนในกาลต่อไป

: การอภัยในเรื่องน่าเจ็บปวดที่สุ​ด ทำได้ยากที่สุด จึงแทบจะเป็นการทำแต้มสูงสุดในเ​กมกรรม และกล่าวได้ว่าเป็นการใช้หนี้ที่ยิ่งใหญ่ที่สุด ถ้าทำไม่ได้ก็น่าเห็นใจ แต่หากทำได้ ก็ไม่มีบุญกุศลชนิดไหนๆอีกแล้วที่คุณจะทำไม่ได้

รวบรวมวาทะพี่ดังตฤณ : การให้อภัย
http://www.facebook.com/note.p​hp?note_id=180959841930417

ขอเก็บไว้เตือนตัวเอง ว่า ทุกวันนี้เราให้อภัยได้แค่คำพูดหรืออย่างไร ทำไมความคิดจึงวนเวียนกับเรื่องเดิมๆอยู่ ใจเรายังถูกขังคุกอยู่ใช่ไหม บทความนี้จะช่วยให้เรามีสติได้ เอาเป็นว่าเผลอเมื่อไหร่ก็จะเข้ามาดูเป็นระยะๆนะ ต้องขอบคุณ คุณดังตฤณที่เขียนบทความนี้ขึ้นมากระตุกต่อมสติได้ดี
ขอบคุณนะคร้าาา....