ในวิกฤต มีโอกาส

วานนี้ตรวจผู้ป่วยคลินิคความดันโลหิตสูง เพราะบุคลากรย้ายออกไปหนึ่งคน เลยปรับกลยุทธ์ใหม่ จากที่ตรวจไปเขียนผลการตรวจและสั่งยาลงแฟ้ม พร้อมกับลงผลการตรวจ สั่งยาในคอมไปให้เสร็จ (เพื่อให้เป็น real time ) เลยใช้วิธีเขียนลงในแฟ้มครอบครัวไปก่อน แล้วค่อยมาลงคอมทีหลัง ผลก็คือ ผู้ป่วยได้ตรวจรวดเร็วขึ้น ได้รับฟังผู้ป่วยมากขึ้น น้องก็คัดกรองภาวะเสี่ยงได้มากขึ้น มีอยู่รายที่น้องคัดกรองภาวะซึมเศร้าแล้ว ผลผิดปกติ (2Q : positive) เลยถามไถ่ไปมา ก็ทราบต้นสายปลายเหตุว่า น้องสาวผู้ป่วยโคม่าแอทมิทโรงพยาบาลมหาราชฯ ในขณะที่บ้านภรรยาเป็นเบาหวานมีภาวะแทรกซ้อนทางไต ต้องล้างไตทางหน้าท้อง แถมต้องฉีดอินซูลินอีก บางครั้งก็ใจสั่น ตัวเองฉีดให้ก็ใจสั่น กลัวภรรยาเป็นอะไรจากการฉีดยาของตัวเองที่ทำให้ เพราะไม่รู้ว่าน้ำตาลจะขึ้นหรือจะลง บางทีก็ปรับยาฉีดเอง สารภาพว่า เบื่อตัวเองมาก ไม่อยากทำอะไรเลย รู้สึกผิดที่ไม่ได้ไปเยี่ยมน้องสาว ถามว่า แล้วคิดว่าจะทำให้สภาพนี้ดีขึ้นได้อย่างไร คุณลุงคนนี้ก็ตอบว่า อยากให้ภรรยาอาการดีขึ้นพอที่จะปลีกเวลาไปเยี่ยมน้องสาวได้โดยที่ไม่ต้องห่วงภรรยามากนัก จึงบอกว่าบ่ายนี้จะไปเยี่ยมที่บ้าน

หลังตรวจผู้ป่วยคลินิกหมดแล้ว บ่ายจึงออกไปเยี่ยมบ้าน พร้อมกับนำอุปกรณ์เจาะน้ำตาลในเลือดไปด้วย ไปถึงบ้านภรรยาคุณลุงก็กำลังล้างไตทางหน้าท้องด้วยตนเองอยู่พอดี คุยกันไปซักพัก ก็สามารถสรุปได้ว่า ทั้งสองสามีภรรยาวิตกกังวลเกี่ยวกับระดับน้ำตาลทั้งคู่ กลัวฉีดแล้วจะเกินขนาด เพราะหมอปรับยาเพิ่มขึ้นอีก ไม่กล้าฉีดตามหมอสั่ง ด้วยเหตุผล "กลัวน็อค" เลยสอนให้ใช้เครื่องเจาะน้ำตาลในเลือดจากปลายนิ้วให้ จนเข้าใจ และคลายความวิตกกังวล และผลเลือดหลังทานอาหาร ๒ ชั่วโมงก็มีเพียง ๑๔๒ มก./ดล. จึงบอกว่า พรุ่งนี้เช้าก่อนทานข้าวเช้าให้เจาะเลือดดูอีกทีแล้วไลน์บอกก็ได้ (ผู้ป่วยมีไลน์ด้วย ทันสมัยซ้าาา) สำหรับเรื่องการไปเยี่ยมน้องสาว เลยคุยกับ อสม ว่า สามารถมาอยู่เป็นเพื่อนภรรยาคุณลุงได้ในช่วงที่คุณลุงไปเยี่ยมน้องสาว และหากผลเลือดปกติดีก็ไม่น่าห่วงมากนัก ทั้งคู่ดูโล่งใจที่สามารถแก้ไขปัญหาของตัวเองได้ พวกเราที่ไปเยี่ยมก็รู้สึกดีใจที่ทำให้สองสามีภรรยาสบายใจได้

จากเหตุการณ์นี้ ทำให้พวกเราได้รู้ว่า บางสถานการณ์ที่ไม่เป็นใจ นอกเหนือการควบคุมของเรา อย่างเช่นบุคลากรขาดแคลน แต่การปรับเปลี่ยนการให้บริการแก่ผู้ป่วยที่มีคุณภาพและประสิทธิภาพ ก่อให้เกิดความสุขอีกแบบหนึ่งที่นึกถึงขึ้นมาเมื่อไหร่ก็ทำให้สุขใจเมื่อนั้น ขอบคุณน้องพลอยที่คัดกรองแล้วโน้ตลงในแฟ้ม สอดแบบฟอร์ม 9Q, 8Q มาให้ ขอบคุณน้องแอ๊ดที่ช่วยตรวจผู้ป่วยอื่นให้มีเวลาซักถามคุณลุงมากขึ้น ขอบคุณ อสม ที่รับปากจะดูแลช่วยผู้ป่วย ขอบคุณป้าน้อย และทีมงานพีซียูของเรา ....ในวิกฤตเป็นโอกาส

สองคนยลตามช่อง
คนหนึ่งมองเห็นโคลนตม
อีกคนตาแหลมคม
เห็นดวงดาวอยู่พราวพราย

อยู่ที่เราจะเลือก...จริงจริง...