วันอังคารที่ 30 มีนาคม พ.ศ. 2553

ครีมช้านนนน!!!!!

เซ็งในอุราเหลือเกินวันนี้
เข้าบ้าน....ไม่ได้ กุญแจไม่มี
เอาวะ...งัดบ้านตัวเอง ฮึ!แหลวแตวเลย
เข้าบ้าน....ได้ละ ห้องครัว ห้องน้ำเอี่ยม อืมมม...นะ
เข้าห้องน้ำ...ดูหน้ากระจก
ครีมกระปุกละสองพันบาทของช้านนนน!!!!!
อันตรธานไปจากหน้ากระจก เหลืออีกตั้งครึ่งนะ

โทรไปหาบุคคลต้นเหตุ
บอกอยู่ในถังขยะ
ไปคุ้ยเขี่ยถังขยะ
ค่อยยังชั่ว....เจอละ

หมาหิวข้าว...
เปิดตู้เย็นหาตับไก่ให้ลูกรัก
แม่เพิ่งซื้อมานะลูก เด๋วจะต้มตับไก่ให้น้าาา
จ๊าก!!!!ตับไก่หายอีกแระ
ตู้เย็นโล่งโก๊ะโล่งโก๋
แง้!!!!ตูละเชื่อ...

ทิ้งเสียทุกอย่าง
เอาบ้านไปทิ้งเลยแมะ

ยัวะละนะ!!!!!


วันศุกร์ที่ 12 มีนาคม พ.ศ. 2553

ข่าวดี!!!

ลูกสาวส่งข่าวมาว่า "ลูกได้เกรด 3.71" ล่ะ ลูกชายก็บอก "ได้ 3.2จ้า"
อืมม... ชื่นใจนะ มิเสียแรงที่ได้ส่งเสียกะตังค์ให้มา
หวังว่า ลูกเรียนสำเร็จก็เลี้ยงตัวเองได้
เป็น generation ต่อไป ที่ต้องเลี้ยงตัวเอง ครอบครัว
แม่ก็แก่ไปเรื่อย ๆล่ะ อ้าว! ไหงเลี้ยวมาหาเรื่องนี้น้อ หยาบคาย.....

ชีวิตก็คงไม่มีอะไรมากไปกว่านี้
ตอนนี้แม่ไม่ค่อยห่วงแล้ว ก็มุ่งหน้าหาเสบียง(บุญ)ไว้เลี้ยงตัว
พ่อนะ ...ถ้าไม่หาเสบียงบุญไว้เลี้ยงตัวเอง แม่ก็คงช่วยอะไรไม่ได้
ของอย่างนี้มันทำแทนกันได้ซะเมื่อไหร่
บอกแล้วนะ....
จงมีชีวิตอยู่ด้วยความไม่ประมาทเถิด
(นี่เป็นพระวาจามีในครั้งสุดท้ายของพระตถาคตเจ้า)

เอวังโหนตุ