วันอาทิตย์ที่ 11 ตุลาคม พ.ศ. 2552

วันหยุด

ตื่นนอนเพราะเสียงปลุกจากมือถือ ลูกสาวบอกจะถึงเชียงใหม่แล้วไปรับได้(ปกาศิตเจ้าแม่) งัวเงียลุกไปล้างหน้าแปรงฟัน ไม่อาบน้ำละ เปลี่ยนเสื้อผ้าขับรถออกจากบ้าน ตรงไปสถานีรถไฟ ระหว่่างทางคิดแว่บขึ้นมาโทรถามเจ้าแม่ว่าให้ไปรับที่ไหน เจ้าแม่บอก อาเขต แป่วว! เกือบไปแล้ว โธ่!คนหนึ่งไปรับรถไฟ คนหนึ่งมารถทัวร์ ถ้าไม่มีมือถือทำไงเนี้ย มิคอยกันทั้งวันหรอกเร้อ
เข้าบ้านก็ปฏิบัติการซักเสื้อผ้าตะกร้าใหญ่ ท้องฟ้าครึ้มๆคิดว่าฝนจะตก ที่ไหนได้ บ่ายมาฟ้าแจ้งจางปางเชียว สามีซื้อก๋วยเตี๋ยวมาให้ทั้งแม่ทั้งลูก แม่อิ่มแล้วลูกๆยังไม่ตื่นเลย ไอ้พวกนี้มันเป็นค้างคาว กลางวันหลับกลางคืนตาสว่าง เฮ้อ ! ยังดีที่กลับบ้าน ไม่งั้นคิดถึงแย่..........
ถุงเงินก็นอน สตังค์ก็นอน ขี้เกียจกันทั้งบ้านเลย ยกเว้นพ่อคนเดียวที่บ้าลำโพง อิอิ